Cafe racer – prawdziwie męski motocykl

Cafe Racer to termin określający szybki i zwinny motocykl, ale także subkulturę powstałą we wczesnych latach 60. w Wielkiej Brytanii. Oba znaczenia mają ze sobą wiele wspólnego. Specjalnie zmodyfikowane pojazdy były używane przez ówczesnych brytyjskich entuzjastów do szybkich przejażdżek pomiędzy barami i kawiarniami – stąd też nazwa. Obecnie cafe racery produkowane są jako lekkie motocykle przeznaczone do jazdy na krótkich dystansach, wyróżniające się minimalizmem designu.

Od czego się zaczęło?

Początki cafe racerów miały miejsce w Wielkiej Brytanii na początku lat 60., kiedy to grupa miłośników szybkich pojazdów z Londynu i Watford zaczęła wykorzystywać motocykle do szybkich przejażdżek pomiędzy barami. Entuzjastami byli głównie członkowie subkultur takich jak Rockersi czy Ton-up boys (nazwa tej grupy szczególnie nawiązywała do zamiłowania do szybkości: “ton” oznacza w języku angielskim prędkość 100 mil na godzinę). W powojennej Wielkiej Brytanii niewiele osób mogło pozwolić sobie na samochód, natomiast motor z wózkiem wykorzystywany był raczej jako pojazd dla całej rodziny. Cafe racery były więc symbolem szybkości i buntu, a nie braku możliwości posiadania samochodu.

Budowa cafe racera

Motory te stylizowane są na pojazdy wyścigowe, które brały udział w zawodach Grand Prix w latach 60. Cechują się lekkością, szybkością i łatwością obsługi. Posiadają minimalistyczny design, ich kierownice i siedzenia są nisko zamontowane. Wydłużone baki często mają wgłębienia na kolana. Budowa tych pojazdów wymusza na użytkowniku przybranie pozycji zmniejszającej opór powietrza i poprawiającej sterowność. Podnóżki często przesunięte są do tyłu, podobnie jak w motorach wyścigowych. Na widelcach czasami montuje się owiewki.

Cafe racery na przestrzeni lat

Już w latach 70. cafe racery cieszyły się tak dużą popularnością, że producenci z całego świata zaczęli wypuszczać na rynek nowe modele oparte na tym typie. Liderem okazały się japońskie firmy, które wkrótce odeszły od stylizowania pojazdów na wzór motocykli Grand Prix i modyfikowali je, zachowując cechy dla nich charakterystyczne. Surowe aluminiowe baki zostały zastąpione przez wąskie kompozytowe zbiorniki paliwa. Bazą stały się trzycylindrowe dwusuwowe silniki Kawasaki i czterocylindrowe Hondy. Trend na tego rodzaju motory przechwycili też inni producenci z całego świata i od 1977 roku zaczęły pojawiać się modele takie jak włoski Moto Guzzi Le Mans i amerykański Harley-Davidson XLCR. Produkowali oni także własne warianty “cafe”, które modyfikowali, by były szybsze i mocniejsze.

Subkultura cafe racer

Cafe racerami nazywano subkulturę Rockersów i Ton-up boys, którzy kojarzeni byli z buntem i niezależnością. Grupa ta pojawiła się w latach 60. w Wielkiej Brytanii, jednak szybko rozprzestrzeniła się na inne kraje, między innymi Włochy i Niemcy. Już w tamtych czasach brytyjskie maszyny były najszybsze spośród wszystkich istniejących wtedy na rynku. Rockersi chcieli motocykli, które będą szybkie, zwinne i umożliwią im jazdę po nowo wybudowanych autostradach do przydrożnych kafejek. Panował wtedy pewien zwyczaj oparty na ściganiu się na motocyklach. Zwycięzcą zostawał ten, kto zdążył przejechać trasę około 4,5 km przed końcem piosenki włączonej zanim wyruszono w trasę.

Członkami takich grup motocyklowych byli w tamtych czasach wyłącznie mężczyźni. Nic więc dziwnego, do dziś cafe racery kojarzone są właśnie z nimi i przywarła do nich łatka “prawdziwie męskich motocykli”.

Wybrane modele

Obecnie motory cafe racer nie straciły na popularności i nadal znajdą się miłośnicy tego rodzaju pojazdów. Producenci z branży motocyklowej wciąż wypuszczają nowe modele, które cieszą się sporym zainteresowaniem wśród entuzjastów szybkiej jazdy w klasycznym stylu. Oto kilka z nich:

• Junak M11 Cafe – jest to model powstały w 2016 roku, którego wyróżnia klasyczny design oraz charakterystyczny dla tego typu motocykli zbiornik paliwa. Od bazowego Junaka M11 różni się mniejszym zbiornikiem paliwa, brakiem oparcia pasażera, wymienioną kierownicą, siedziskiem i układem wydechowym oraz mniejszą ilością blachy.
• Romet Ogar Caffe 125 – model pozbawiony cech charakterystycznych dla motorów wyścigowych, jednak przypomina klasyki produkowane 30 lat temu. Ponadto jest lekki i niewielki, a rozpędza się do 80 km na godzinę.
• Cafe Racer 125 – lekki model wyróżniający się klasycznym stylem, przypominający motocykle z lat 60. Zamontowany tłumik zapobiega wydawaniu nieprzyjemnego dla ucha hałasu, Oprócz tego motor jest wytrzymały i odporny na uszkodzenia.
• BMW Cafe Racer – klasyczny model z 1987 roku, który po przebudowie z klasycznego K100 nabrał przyjemniejszego dla oka designu nawiązującego do motocykli z dawnych czasów.